Ποτάμι τρέχει η Αγάπη, κι όσο τρέχει
πληθαίνει, και στ' ολόγλυκό της ρέμα
δείχνει της ευτυχιάς το ουράνιο ψέμα
και ο δρόμος της, θαρρείς, σωμό δεν έχει.
Μα μπροστά της, χωρίς να το παντέχη
του πόνου η πικροθάλασσα στο βλέμα
απλώνεται, γεμάτη δάκρυα κι αίμα,
και τα πάντα ρουφάει, τα πάντα βρέχει.
Χρυσομάνα, εμαράθηκαν τα φύλλα
και χειμώνας πλακώνει. Σε θωράω
κατάματα, με τρόμου ανατριχίλα.
Και σέναν' αλαφιάζεται το πράο
άρρωστο ανάβλεμμά σου, σα να ερωτά:
Θα χαρούμε άλλην Άνοιξη σαν πρώτα;
Λ. Μαβίλης
πληθαίνει, και στ' ολόγλυκό της ρέμα
δείχνει της ευτυχιάς το ουράνιο ψέμα
και ο δρόμος της, θαρρείς, σωμό δεν έχει.
Μα μπροστά της, χωρίς να το παντέχη
του πόνου η πικροθάλασσα στο βλέμα
απλώνεται, γεμάτη δάκρυα κι αίμα,
και τα πάντα ρουφάει, τα πάντα βρέχει.
Χρυσομάνα, εμαράθηκαν τα φύλλα
και χειμώνας πλακώνει. Σε θωράω
κατάματα, με τρόμου ανατριχίλα.
Και σέναν' αλαφιάζεται το πράο
άρρωστο ανάβλεμμά σου, σα να ερωτά:
Θα χαρούμε άλλην Άνοιξη σαν πρώτα;
Λ. Μαβίλης
4 σχόλια:
"Θα χαρούμε άλλην Άνοιξη σαν πρώτα;"
Γιατί όχι; Το αξίζουμε!
έτσι serenity μου... "that's the spirit" (που λέμε και στο χωριό μου... :PPpp )
Θα χαρούμε... τελικά νομίζω πως είναι στο χέρι μας...
ευτυχώς που υπάρχουν και τα ουράνια ψέματα.
Ευτυχώς γιατί κάποιοι τα σκεπάζουν με λευκό σεντόνι,τοποθετώντας τα στο πίσω μέρος του βροχερού τους κρανίου
Και όποτε νοιώθουν φθισικοί τα φανερώνουν πρόστυχα τραβώντας το σεντόνι από πάνω τους.
Ευτυχώς που υπάρχουν και τα ουράνια ψέματα
ououououiiiiaaaaaaa........traxanjiah............
Δημοσίευση σχολίου