Εγώ το βήμα, εσύ το χώμα...

Σαν τη πρώτη ηλιαχτίδα, ανοιξιάτικου πρωϊνού...
απρόσκλητη, απρόσμενη, κι όμως τόσο ζεστή...
ήρθες και άλλαξες, της μέρας μου το χρώμα...

Εγώ το βήμα, εσύ το χώμα...

Μελισταχτο πιοτό...
ζεστό, γλυκό, πάνω στο τζάκι αχνίζεις...
άσε με να τ' αγγίξω... το πιο γλυκό μου πιώμα...

Εγώ το βήμα, εσύ το χώμα...

Μικρό κερί... ζεστό και φωτεινό...
της νύχτας μου αποκούμπι, γλυκών ονείρων στρώμα...
φώτισε το σκοτείνο, κι απόμερο αυτό δώμα...

Εγώ το βήμα, εσύ το χώμα...

Όπως ο πιο δυνατός οργασμός...
Ταράζεις όλες μου τις αισθήσεις... τις διαλύεις και τις κάνεις κτήμα σου...
και με αποθεώνεις... σαν την βουνοκορφή, τον αετό...

...γλυκό φιλί...
που πάντα κουβαλώ, τη γεύση του στο στόμα...

Εγώ το βήμα, εσύ το χώμα...

Για την Ε.