ενα τραγούδι, που αφιέρωσα στο mortaki... τραγούδι όμως που νομίζω πως του αξίζει post ολόκληρο...
Πάμε να φύγουμε απ' αυτή την πόλη
όλα ξηλώθηκαν μείναμε μοναχοί
άνθρωποι σπίτια και φωνές
κάνουν κομμάτια το μυαλό μου
βουλιάζουν μέσα μου οι μορφές
που μόλις και διακρίνονται στο γύρω
Oλα περνούν σαν αστραπή
κι ο χρόνος μαύρο πέπλο στη σιωπή μου
μπερδεύτηκε το αύριο με το χθές
οτι κι αν λες το ίδιο θα συμβαίνει στη ζωή μου
Πάμε να φύγουμε απ' αυτή την πόλη
δε βλέπεις πως μας στρίμωξαν για τα καλά
απ' το δικό μας χέρι τίποτε δεν περνά
Πάμε να φύγουμε
Σωκράτης Μάλαμας
και μπερδεύομαι... δεν ξερω με ποιους ειμαι μιο πολυ θυμωμενος... με εκείνους που ΞΕΡΩ οτι φταινε για την καταντια "αυτης της πόλης", ή με εκείνους που τους βλέπω νωχελικούς, νωθρους, να μασάνε σανό όλη μερα και να μην κάνουν τιποτα για να αλλάξουν "αυτη την πόλη!" Καταραμένος "ωχαδελφισμος"... η μαστιγα της εποχής μας...
5 σχόλια:
Ωραιότατο..Και καλώς σε βρήκα!
Πάμε να φύγουμε...πάμε
Έλα να ξεριζώσουμε τα πόδια μας
απ' αυτή την πόλη,
είμαστε πουλιά,
δεν είμαστε δέντρα.
Ας παμε και "μερικα" χρονια πισω..:-)
"..θα σε παρω να φυγουμε
σ' αλλη γη σ' αλλα μερη.."
Καλημερα Λιμπερο!!
Libero του άξιζε ολόκληρο post... καλά έκανες!!! :)
Δημοσίευση σχολίου